Jeśli do tej pory wmawiano Ci, że cheerleading nie jest żadnym sportem, a już na pewno nie niebezpiecznym (przecież pompony Cię nie skrzywdzą :P ), to ten artykuł jest dla Ciebie.
Przedstawiam w nim kilka źródeł, mówiących o kontuzjach w cheerleadingu.
Zaczynając od dość ogólnych kwestii, to cheerleading został uznany za jeden z najniebezpieczniejszych sportów na świecie. Dokładniej rzecz ujmując został uplasowany na 8. miejscu przez https://www.worldsultimate.net/, znajdując się w sąsiedztwie takich sportów jak: MMA, rugby, gimnastyka czy ujeżdżanie byka. Natomiast w 2019 roku, sportcasting.com umieścił cheerleading na 14 miejscu najbardziej niebezpiecznych sportów świata, zaznaczając, że w Stanach został on uznany za sport bardziej niebezpieczny niż football pod kątem ilości urazów głowy[1].
The National Center for Catastrophic Sports Injury Research, który gromadzi dane dotyczące urazów od 1982 roku, jednoznacznie stwierdził w 2017 roku, że to cheerleading jest najczęstszą przyczyną urazów głowy zawodniczek. Z ich danych tych wynika, że aż 66% wszystkich tzw. „katastrofalnych” urazów, do których zaliczamy poważne urazy kręgosłupa, rdzenia kręgowego, czaski lub mózgu, dotyczyło zawodniczek w drużynach licealnych lub akademickich. Co więcej, biorąc pod uwagę dane od początku pozyskiwania tych danych to właśnie cheerleading na poziomie akademickim był przyczyną 70,5% urazów głowy zawodniczek akademickich ogólnie[2].
Na szczęście statystyki po 2017 roku są o wiele bardziej optymistyczne, wręcz pokazujące cheerleading jako sport bezpieczniejszy od wielu innych. USA Cheer dostrzega w tym swój ogromny wkład poprzez wprowadzenie wielu ograniczeń, dotyczących wykonywanych elementów. Poza tym wprowadzili wiele programów związanych z bezpieczeństwem dla trenerów, zawodników, a także rodziców zawodników[3]. W statystykach zamieszczonych przez The National Center for Catastrophic Sports Injury Research, cheerleading jest przyczyną o wiele mniejszej liczby kontuzji niż chociażby koszykówka (rok 2018: koszykówka 55 096, cheerleading 23 351- dane dotycząca zawodniczek w wieku 12-18 lat). Ciekawe wyniki badań zostały opublikowane przez American Academy of Pediatrics w 2015 roku. Badanie dotyczyło sezonów 2009/2010- 2013/2014, w którym to badano kontuzyjność cheerleadingu w porównaniu do innych sportów uprawianych w szkołach średnich[4]. Badanie oparte było na danych przestawionych przez The National Center for Catastrophic Sports Injury Research. Badania te wskazuję, że[5]:
a) najwięcej, bo 40% kontuzji powstaje w kontakcie z inną osobą (n=793)
b) 36,6% kontuzji ma miejsce przy zderzeniu się z podłożem (n=793)
c) 52,3% wszystkich kontuzji powstaje podczas stuntów (n=793)
d) 20,5% podczas tumblingu (n=793)
e) 10,8% podczas piramid (n=793)
Co więcej, 60,2% kontuzji podczas piramid i 76,3% kontuzji doznanych podczas wykonywania stuntów powstaje na skutek kontaktu z innym zawodnikiem. Natomiast, podczas tumblingu 77,3% kontuzji powstaje na skutek zderzenia z podłożem[6]. Dlatego tak ważne zapewnienie jest odpowiedniego podłoża do treningów, a już z pewnością do nauki elementów.
Znacznie częściej kontuzjowane są dziewczęta (96,8% n=793). Najczęstsze kontuzje to: głowa/twarz (38,5%), kostka 11,7%, nadgarstek/dłoń 9,3%.
Inne badania wskazują, że w przypadku urazów kręgosłupa, to u dzieci w wieku 6-11 lat, urazy te występują częściej w górnej jego części, podczas gdy urazy dolnej partii kręgosłupa są przeważające w grupie wiekowej 12-17 lat[7].
Jeśli te liczby Cię przerażają, to już spieszę wytłumaczyć, że wziętych zostało pod uwagę 793 przypadki wypadków „katasfrofalnych”, na 1 109 489 ekspozycji zawodnika. Czym jest ekspozycja zawodnika? Jest to jakakolwiek jego aktywność związana z cheerleadingiem, np. jeden trening= jedna ekspozycja, jeden start w turniej=jedna ekspozycja. Zatem jak na ponad milion sto tysięcy startów, to prawie 800 katastrofalnych kontuzji nie jest już tak przerażające. Nie są tutaj wliczane drobne urazy. Często zdarza się pytanie czy tego typu kontuzje występują się częściej podczas treningów czy zawodów. Otóż, statystycznie nie ma wielkiej różnicy. Badanie, na które się powołuje wylicza, że przypadków ciężkich kontuzji podczas turniejów występuje 65 na 76 295 startów, a podczas treningów 625 podczas łącznej ekspozycji zawodników w liczbie 82 1242. Liczby mogą wydawać się trudne, jednak zaufajcie mi, różnica statystyczna między nimi jest niewielka.
Poza typowymi kontuzjami, które łączą się z urazem ciała, występują także kontuzje związane z przegrzaniem ciała zawodnika. Głównymi ich przyczynami są: odwodnienie, utrata zbyt dużej ilości elektrolitów. Dokładny raport na ten temat w 2010 roku przygotował Sport Medicine & Athletic Related Trauma- SMART Institute- link w przypisie[8].
A zatem drodzy Trenerzy. Te dane pokazują, że cheerleading może (ale nie musi) być niebezpiecznym sportem. Wypadki zdarzają się wszędzie. Nie mniej, to właśnie Trenerzy odpowiedzialni są za prawidłowy przebieg całego procesu szkoleniowego zawodnika, przygotowania sali do ćwiczeń, a także zadbanie o przyjazne środowisko dla trenowania.
Nie zapominajmy o naczelnych zasadach Body Before Skill, a także Perfection before Progression, a wszystko będzie dobrze.
[1] https://www.sportscasting.com/deadliest-dangerous-professional-sport-isnt-think/ [2] https://www.verywellfit.com/cheerleading-stunts-and-injuries-3120259 [3] https://www.usacheer.org/safety/research [4] https://pediatrics.aappublications.org/content/pediatrics/137/1/e20152447.full.pdf [5] Badanie obejmuje zgłoszonych 793 przypadki kontuzji „katastrofalnych”, czyli takich, w których dochodzi do uszkodzenia kręgosłupa, rdzenia kręgowego, czaszki lub mózgu. Okres badań 2009/2010- 2013/2014. [6] https://pediatrics.aappublications.org/content/pediatrics/137/1/e20152447.full.pdf [7] https://www.sportsmed.org/aossmimis/members/downloads/SMU/2017Fall.pdf [8] https://health.usf.edu/-/media/Files/Medicine/Orthopaedic/SMART/Prevention/cheerleading.ashx